Hemels denken.
Is dat niet een gave van God? Is dat niet een denken met ons hart gericht op Hem én zijn Woord? Én de blijdschap daarover?
Een koortje zingt daarvan:
Als ik denk aan de liefde van Jezus
en aan wat Hij gedaan heeft voor Mij;
roep ik luid in mijn vreugd: “Halleluja,
prijst God, Hij redde mij”.
Ons denken verandert. Menselijk denken, hoe goed ook, verandert in een denken, door onze gemeenschap met onze hemelse Vader.
In het allereerste nieuwe testament -geschreven in het Grieks- wordt niet gesproken over bekering, maar over ‘metanoia’ , wat betekent: ‘verandering van denken.’
Ons doen en laten wordt vooral door ons denken bepaald. Paulus zegt: “Wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken.” (Rom.12:2).
In Romeinen 12 ervaar ik door de mond van Paulus, de zachte hand van onze God, die zijn mensen helpt in hun vorming naar zijn (Gods) bedoeling.
Wat schitterend als ouders in hun geloofsvertrouwen hier oog voor hebben en in de opvoeding van hun kinderen de volle ruimte geven aan Gods hand en soms zelf een stapje terug doen. Wat een rijkdom wanneer ouders steeds het aangezicht van God weten te vinden om geraakt te worden door Gods hemelse wijsheid en liefde.
Ik moet denken aan Jozua, de metgezel van Mozes. Als Mozes de leidsman van het volk Israël, naar de ’tent der samenkomst’ buiten de legerplaats gaat om met God te spreken ‘van aangezicht tot aangezicht’ om daarna weer terug te gaan naar de legerplaats waar het volk verblijft, dan lezen we verder: “Maar Jozua de jonge dienaar van Mozes, de zoon van Nun, verliet de tent niet. In 2 andere vertalingen lezen we: Hij week niet uit de tent of Hij week niet uit het midden der tent. (Ex.33:11).
Zo maar even die toevoeging: ” Maar Jozua week niet uit de tent.” Een klein zinnetje met zo’n enorme waarde. God zelf bereidt hem voor om na Moses’ heengaan zijn volk binnen te leiden in het beloofde land. Met heel zijn wezen is hij bij Hem, die hem wijsheid en kracht schenkt en hem steeds weer zijn ogen doet richten ten hemel, vanwaar God hem zijn hemelse heerlijkheid toont en Jozua’s gedachten vragen en gevoelens voedt en doortrekt met zijn woord.
Is deze geschiedenis niet een prachtig voorbeeld voor u en mij. Hoe zullen wij in ons leven niet dagelijks Gods aangezicht zoeken en groeien in onze relatie met de Levende! Juist ook ten dienste van ons samenzijn?
Ik denk ook aan de geschiedenis van 2 van zijn leerlingen die na het sterven van Jezus in Jeruzalem terugkeren naar hun huis in Emmaüs (Lucas 24). Nog helemaal bevangen vanwege de gebeurtenissen in Jeruzalem, herkennen zij Jezus, die met hen meeloopt, niet.
De mannen vertellen somber hun verhaal over Jezus van Nazareth, die machtig in werk en woord was voor God, maar hoe de leiders van het volk Hem hebben overgeleverd om Hem ter dood te veroordelen, en Hem gekruisigd hebben. En dan antwoordt Jezus hen: “O, onver-
standigen en tragen van hart, dat u niet gelooft in alles wat de profeten gesproken hebben.” En Jezus legt hen uit alles wat in de Schriften op Hem betrekking heeft.Te beginnen bij Mozes en de profeten.
Nee, Jezus stelt Zichzelf niet even voor en toont niet zijn medeleven en begrip voor hun verhaal. Dit zou immers hun hartsgesteldheid en hun wijze van denken niet wezenlijk veranderen. Maar Hij wijst krachtig op de beloften van God over de komst en het lijden en de opstanding van Christus. En pas wanneer Hij bij hen thuis het brood zegent en hen dit aanreikt, worden hun ogen geopend en herkennen zij Hem en gaan zij met blijdschap terug naar Jeruzalem-12 kilometer lopend- naar de broeders, terwijl het buiten al donker begint te worden. Hun sombere gedachten zijn door Gods woord totaal veranderd in hemelse vreugde, een vreugde die de wereld zal overwinnen. Het waarachtig zien en herkennen van Hem door Gods Geest, zal hun leven blijvend veranderen.
En wij? Hoe zullen wij omgaan met hen in ons midden, die het even niet zo ziet zitten? Goed om daarover na te denken.
Kerntekst.
En de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.
(Filippenzen 4:7).
Lied.
Ik leef in de hemel, want overal is God.
Volop ruimte binnen de grens van zijn gebod.
Ik leef vrij en blij in de geestkracht van Hem.
Het oor van ons hart geeft gehoor aan zijn stem.
Leven, dat is leven, onaantastbaar leven.
Vrij van wat vergank’ lijk is, wegend slechts wat eeuwig is.
Vreugde voor de Vader, verbonden met de Zoon.
Gebed.
Hoe groot en heerlijk bent U, onze Vader. Niet door ons verstand, maar door uw woord en de heilige Geest vernieuwt U ons leven, en ons denken over U en ervaren wij uw grootheid en liefde in onze harten. Wij zegenen uw naam en zeggen: Vader hier zijn wij om naar uw wil en verlangen dagelijks met U te wandelen. Samen met de broeders en zusters. Zegent U ons samenzijn.
Recente reacties