Rust mijn ziel, uw God is Koning!
Wat een prachtig lied. Ook in onze onrustige, om aandacht schreeuwende tijd. En het mooie is, het is ook een geloofslied, waarin een mens Gods zijn eigen innerlijk leven, tot rust brengt en namens Hem spreekt en handelt en zo Gods handelen in zijn eigen leven bewust maakt.
Rust, mijn ziel! uw God is Koning,
heel de wereld zijn gebied;
Alles wisselt op zijn wenken,
maar Hij zelf verandert niet.
Is het niet onze machtige Vader, die zich door zijn woord aan zijn kinderen bekend maakt, hen vormt en hen ook doet groeien naar zijn gelijkenis, om namens Hem zijn liefdeskracht te delen met anderen, met Gods kinderen?
Ik moet denken aan de profeet Habakuk -die we reeds eerder noemden- en die in grote onrust verkeert vanwege de wetteloosheid in het land en het geweld en de onderdrukking der Chaldeeën. Hij schreeuwt tot God in die verontrustende situatie. En God ziet hem. Wat prachtig is het toch, dat we een God hebben die ons ziet. Wat rijk zijn wij eigenlijk! Door Hem zijn we als gelovigen nooit meer echt alleen. En de zijnen hebben weet van het komende heil van God voor de zijnen. En dat besef doet ons naar Hem gaan die ons ziet. Wat een troost geeft dat. Een God die ons ziet en kent en gehoor geeft aan ons hulpgeroep en tot ons spreekt over zijn liefdesmacht ook in moeilijke situaties die God niet direct wegneemt. Zo ook Gods aandacht voor Habakuk die tot God zijn ongerustheid uitschreeuwt, en er weer rust, echte rust, in zijn binnenste ontstaat. Nee, geen rust omdat God die dreigende politieke situatie verandert, want die verandert nog niet, maar juist omdat de profeet in die situatie Gods plan en zijn liefdesmacht ziet en ervaart met zijn hart. Ook ten aanzien van zijn volk, dat God juist in die moeilijke situatie zoekt te tuchtigen en te redden; en God, door de schreeuwende roep van Habakuk met hem spreekt en Habakuk tot rust komt omdat hij gaat verstaan dat de rechtvaardige alleen door het geloof zal leven (Mal.2:4), ook wanneer deze omsingeld wordt door goddelozen (Mal.1:4).
En de rust die God hem schenkt is niet een rust omdat hij gelooft dat het allemaal wel terecht zal komen. Nee, de rust die God schenkt vernieuwt ons binnenste, en onze gedachten, we komen in ons leven dichter bij onze Zaligmaker én er is een lofzang, een juichtoon in onze mond zoals bij Habakuk. “Nochtans zal ik juichen in de Here en jubelen in de God van mijn heil. De Here is mijn kracht.”
Dat is Gods rust. In de hemel wordt gejuicht. En gelijk in de hemel, zo ook op aarde. Juist ook door moeiten en lijden heen vormt God zijn volk en zullen angst en benauwdheid plaats moeten maken voor blijdschap en jubel voor onze levende Heer.
Wat hebben we toch een heerlijk evangelie ontvangen!
Kerntekst.
Jullie zijn het zout der aarde en het licht der wereld.
(Matteüs 5:13,14).
Lied.
De God onzer jubel, dat bent U!
Een eeuwig Verlosser, dat bent U!
O, God onze toevlucht, leidt ons tot U.
Zend daarom uw licht en waarheid neer,
dat die ons geleiden tot U Heer,
tot uw heilige berg, uw altaar uw huis.
Wat buig jij je neder, o mijn ziel,
en wat ben je onrustig in mij?
Ik hoop op God, want Hij is toch mijn rust.
mijn Verlosser en mijn God.
(Uit psalm 43).
Gebed.
Wat willen wij U Vader met ons hele hart bedanken voor wie U bent in ons leven. Een heerlijke Verlosser die ons een plaats geeft bij U. Waar uw rust en uw eeuwige blijdschap in ons binnenste de boventoon voeren en waar de omgang met U ons wijsheid verschaft en openbaring om U door en door te kennen, en onze omgang met U versterkt.
Daarom willen wij U eren met ons leven en wandelen met de God van ons heil. Amen.
Recente reacties